Toespraak van Savitri MacCuish (directeur van de WPF) bij de inauguratie van het World Peace Flame monument in Enschede.
Lieve vrienden en mede vredemakers,
Bedankt dat u hier vandaag bent om deze gedenkwaardige gebeurtenis bij te wonen.
Allereerst wil ik de mensen bedanken van deze mooie Franciscaanse woon- en leef gemeenschap De Wonne, voor hun wijsheid om de World Peace Flame een thuis te geven! St. Francisus geloofde in de vreedzame dialoog. Hij moedigde zijn broeders en zusters aan om zelf een instrument van vrede en heling te zijn door wapens en geweld te vervangen door daden van liefde. "Gelukkig zijn zij die in vrede leven." Het voelt zeer passend om de World Peace Flame hier vandaag te installeren!
We zijn allen getuige van dit bijzondere moment maar laten we er ook bij stilstaan dat het vooral de generaties na ons zullen zijn die de baten hiervan - en van al het andere wat wij achterlaten - zullen oogsten.
Het leven roept veel vragen op, voor ons allemaal. Sommige kunnen we negeren, maar de vraag van vrede, blijvende vrede, is er een waarvoor we altijd zelf mede verantwoordelijk zijn. De inauguratie van de World Peace Flame in Enschede, Twente vandaag, geeft ons een praktische oplossing voor het concept vrede.
Elna, Thilde, Annemarie, Astrid, Anneke, Annie en Raymond en zo velen meer, die onvermoeid en enthousiast gewerkt hebben om de World Peace Flame naar Enschede te brengen. Jullie hebben een monument tot stand gebracht dat duizenden mensen die door deze stad komen zal inspireren. Ik hoop dat jullie je trots voelen over jullie inspanningen en over het resultaat. Je zou je heel trots moeten voelen! En ik hoop dat jullie families, vrienden en collega’s dat ook zijn en jullie hiermee feliciteren.!
Vanwege jullie inspanningen zijn wij hier vandaag. Vrede en eenheid zijn tussen ons ontstaan. Terwijl het voor ieder van jullie onmogelijk heeft geleken om dit te bereiken, is het gezamenlijk gelukt om de droom te realiseren: de droom om de WPF naar Twente te brengen. Het was een actief proces; de beloning van vrede is de vrede zelf.
Alles wat we nu doen en zeggen heeft gevolgen voor de mensheid in de toekomst. Anne Frank zei: "De uiteindelijke vorming van iemands karakter ligt in z'n eigen handen." We moeten aan onze toekomst denken: hoe willen we dat die er werkelijk uit zal gaan zien. En dan, heel belangrijk: we moeten deze positieve gedachten omzetten in acties.
Het was hartverwarmend om de kinderen hun zegje te horen doen. We moeten niet onderschatten hoe krachtig dit effect kan hebben op hun leven in de toekomst. Waar, in onze moderne samenleving, kunnen onze jongeren het karakter ontwikkelen om onze wereld met wijsheid te besturen naar de volgende eeuw? Wie zijn hun rolmodellen? Wie geven hen de moed om zich te realiseren dat ze hun dromen kunnen en moeten waarmaken?
Als mensen met liefde voor de wereld moeten we naar elk deel van onze samenleving kijken: naar de regenwouden, stervende kinderen, hebzucht en corruptie van de consumptie maatschappij. En we moeten onszelf afvragen: "Wat voor rolmodel ben ik? Als ik deze kinderen niet help, wat zal er met hen gebeuren? Als ik het milieu niet help, wat zal er van onze wereld worden? Als ik mijn broer en zus niet help, wat zal er dan met hen gebeuren?"
Je kunt naar de World Peace Flame kijken en zeggen dat het een kleine vlam is. Maar je kunt er ook naar kijken en beseffen dat deze vlam de wereld in vuur en vlam kan zetten. Niet het vuur van boosheid, haat of geweld, maar het gepassioneerde vuur van vriendschap, verbinding en vrede.
We moeten deze vrede willen; we moeten oprecht deze vrede wensen. De kracht ligt in het inzicht dat vrede niet overgedragen kan worden aan een ander. Vrede begint en stopt bij jou en mij – en bij de besluiten die we dagelijks maken. Vrede is een manier van leven. Het houdt niet op met de World Peace Flame! Alles in het leven draait om de volgende stap die je maakt. Als je gister iets goeds of moois hebt gedaan voor degene waar je van houdt, dan ben je niet klaar. Ook vandaag, morgen, en de dag erna en daarna zal je weer aan hun leven moeten en kunnen bijdragen. Vrede werkt zo: vrede kan alleen bestaan als we elke dag met een ieder die we ontmoeten opnieuw vrede creëren.
We zouden een bijeenkomst als deze niet mogen verlaten zonder even een moment stil te staan en onszelf te beloven ten minste elke dag iets te doen dat bijdraagt aan vrede: in onszelf, in ons gezin, op onze werkplek of in de wereld om ons heen.
Laat me dit nog eens herhalen: We zouden een bijeenkomst als deze niet mogen verlaten zonder even een moment stil te staan en onszelf te beloven om tenminste iedere dag iets nieuws te doen dat bijdraagt aan vrede. Laten we daar een moment voor nemen…
Kunnen we met elkaar bruggen van vriendschap en eenheid bouwen? Kunnen we bruggen van vriendschap en eenheid bouwen met elkaar in dit prachtige land waarin we leven? Ieder van ons zou zich af moeten vragen: wat kan ik doen? Want deze ceremonie is niet het einde – het is de vervolmaking van een fase en markeert het begin van veel nieuwe initiatieven. Barack Obama zei: “Als je het juiste pad bewandelt en je hebt de wilskracht om door te lopen, dan boek je uiteindelijk vooruitgang.”
Lieve vrienden, Ik geloof dat we op het juiste pad zijn. Mogen we nog veel stappen samen zetten in het vieren van het leven!
Dank u wel.
