Terug naar het overzicht >>>
Ook dit zal voorbij gaan
Er was eens een koning. Hij vroeg ooit aan de geleerden van het hof: "Ik heb een ring met een van de mooiste diamanten ter wereld. Ik wil een boodschap onder de steen verbergen die nuttig kan zijn in een nare situatie of bij wanhoop. Ik zal deze ring aan mijn erfgenamen geven en ik wil dat hij trouw dient. Bedenk wat voor soort bericht de beste is. Het moet erg kort zijn om in de ring te passen."
De geleerden wisten hoe ze verhandelingen moesten schrijven, maar gebruikten altijd lange zinnen en moeilijke woorden. Ze dachten en dachten, maar kwamen tot niets.
De koning klaagde over het mislukken bij een trouwe, oude dienaar, die hem van kinds af aan opvoedde en deel uitmaakte van het gezin. De oude man zei tegen hem:
"Ik ben geen geleerde, ik ben niet opgeleid, maar ik ken zo'n bericht. Jarenlang heb ik in het paleis doorgebracht en veel mensen ontmoet. Eens kwam er een bezoeker, een mysticus die je vader had uitgenodigd, en hij gaf me zo'n boodschap. Ik vraag je dat je hem niet nu leest. Bewaar het onder de steen en open het alleen als er helemaal geen uitweg is.”
De koning luisterde naar de oude bediende.
Na enige tijd vielen de vijanden het land aan en verloor de koning de oorlog. Hij vluchtte op zijn paard, maar zijn vijanden achtervolgden hem. Hij was alleen. Zijn vijanden waren talrijk. Hij reed naar het einde van de weg. Er was een enorme, diepe klif voor hem. Als hij daarin viel, zou dat het einde zijn. Hij kon niet teruggaan, want de vijanden naderden. Hij hoorde het gekletter van de hoeven van hun paarden al. Hij had geen uitweg. Hij was helemaal wanhopig.
En toen herinnerde hij zich de ring. Hij opende het en las: Ook dit zal voorbijgaan.
Na het lezen van de boodschap voelde hij dat alles stil was. Zou dit voorbij gaan? vroeg de koning zich af. Blijkbaar raakten de achtervolgers verdwaald en gingen ze de verkeerde kant op. Paarden werden niet meer gehoord.
De koning was dankbaar voor de dienaar en de onbekende mysticus. De woorden waren krachtig. Hij sloot de ring en ging op pad. Hij verzamelde zijn leger en op de dag dat hij terugkeerde naar het paleis, organiseerden ze een prachtige bijeenkomst. Een feest voor de hele wereld. De mensen hielden van hun koning. De koning was blij en trots.
De oude bediende kwam naar hem toe en zei zachtjes: "Kijk ook nu nog eens naar de boodschap."
De koning zei: "Ja? Maar nu ben ik winnaar. Mensen vieren mijn terugkeer. Ik ben niet wanhopig, niet in een uitzichtloze situatie."
"Luister", antwoordde de dienaar, "De boodschap werkt niet alleen op momenten dat alles slecht is, maar ook op momenten van overwinning."
De koning opende de ring en las: Ook dit zal voorbij gaan.
En opnieuw voelde hij een stilte over hem vallen, hoewel hij midden in een luidruchtige dansende menigte was. Zijn trots verdween. Hij begreep de boodschap. Hij was een wijze man.
Toen zei de oude bediende tegen de koning: "Herinner je je alles wat er met je is gebeurd? Niets en geen gevoel is permanent. Als de nacht van dag verandert, vervangen momenten van vreugde en wanhoop elkaar. Accepteer ze als de aard van de dingen, als onderdeel van het leven."
